కార్తీక పురాణం – 4 వ అధ్యాయం (దీపారాధన మహిమ)
“కార్తీక పురాణం – Karthika Puranam” హిందూ పురాణాలలో ఒక ప్రముఖమైనది. ఈ పురాణం ప్రధానంగా కార్తీక మాసంలో (Karthika Masam) చేసే వ్రతాలు, పూజలు, దానాలు మొదలైన వాటి మహిమను వివరిస్తుంది. వశిష్ఠ మహర్షి (Vashishta Maharshi) జనకునికి ఈ పురాణాన్ని వివరించారు. కార్తీక మాసంలో శివుడు (Lord Shiva) మరియు విష్ణువులను (Lord Vishnu) ఆరాధించడం, దీపాలు (Diya) వెలిగించడం, వ్రతం చేయడం వంటి కర్మలను చేయడం వల్ల మోక్షం లభిస్తుందని ఈ పురాణం చెబుతుంది.
దీపారాధన మహిమ:
వశిష్టుడు జనక మహారాజుతో (Janaka Maharaj) ఇలా అన్నారు: “జనకా! కార్తీక మాసంలో సర్వ సత్కార్యములు చేయవచ్చు. దీపారాధన అతి ముఖ్యమైనది. దీని వల్ల మిగుల ఫలితం పొందవచ్చు. సూర్యాస్తమయ సమయంలో శివ, విష్ణు దేవతల సన్నిధిలో లేదా ఆలయ ప్రాకారంలో దీపం వెలిగించిన వారు సర్వ పాపాలను పోగొట్టుకొని వైకుంఠాన్ని చేరుకుంటారు. కార్తీక మాసంలో హరిహరాల సన్నిధిలో ఆవు నెయ్యి (Cow Ghee), కొబ్బరి నూనె, విప్ప నూనె లేదా అముదంతో దీపం వెలిగించాలి. ఏ నూనెతో చేసినా, దీపారాధన అత్యంత పుణ్యమైనది. దీని వల్ల అష్టైశ్వర్యాలు కలిగి శివసన్నిధికి చేరుకుంటారు. ఇందుకు ఒక కథ ఉంది వినండి…”
శతృజిత్ కథ:
“పాంచాల దేశంలో ఒక రాజు పుత్ర సంతానం కోసం తపస్సు చేశాడు. ఒక ముని అతనికి కార్తీక మాసంలో శివ దేవునికి దీపారాధన చేయమని సలహా ఇచ్చాడు. రాజు ఆ సలహా ప్రకారం చేసి పుత్ర సంతానం పొందాడు. ఆ బాలుడికి శత్రుజి అని పేరు పెట్టారు. శత్రుజి పెద్దవాడైన తర్వాత దుర్మార్గుడు అయ్యాడు. అతను అనేక దుష్కార్యాలు చేశాడు. అయినప్పటికీ, అతను కార్తీక మాసంలో శివాలయంలో (Shiva Temple) దీపం వెలిగించడం మాత్రం మర్చిపోలేదు.
ఒక రోజు శత్రుజి ఒక బ్రాహ్మణ కన్యను చూసి ఆమెను కోరి ఆమె భర్తను చంపాడు. ఆ తర్వాత వారు కార్తీక పౌర్ణమి (Kartika Purnima) రోజున శివాలయంలో కలుసుకున్నారు. అక్కడే వారిద్దరూ చనిపోయారు. వారి పాప కర్మలను కూడా దీపారాధన పోగొట్టింది. వారు శివసన్నిధికి చేరుకున్నారు. ఈ కథ దీపారాధన యొక్క మహిమను తెలియజేస్తుంది. కార్తీక మాసంలో దీపారాధన చేయడం వల్ల పాపాలు నశించి మోక్షం లభిస్తుంది. “కార్తీక పురాణం” – 4వ అధ్యాయము (Karthika Puranam – Day 4) నందు ఈ క్రింది విధముగా …
Karthika Puranam – Day 4
దీపారాధన మహిమ
ఈ విధముగా వశిష్టుడు కార్తీక మాసవ్రతము యొక్క మహిమ వల్ల బ్రహ్మ రాక్షసజన్మ నుండి కూడా విముక్తి నొందెదరని చెప్పుచుండగా జనకుడు ‘మహితపస్విత! తమరు తెలియ చేయు ఇతిహాసములు వినిన కొలది తనివి తిరకున్నది. కార్తీక మాసము ముఖ్యమైనవి ఏమి ఏమి చేయవలయునో, ఎవరినుద్దేశించి పూజ చేయవలయునో వివరింపుడు’ అని కోరగా వశిష్టుల వారు ఇట్లు చెప్పదొడగిరి.
జనకా! కార్తీక మాసమందు సర్వ సత్కార్యములనూ చేయవచ్చును. దీపారాధన మందు అతి ముఖ్యము దీని వలన మిగుల ఫలము నొంద వచ్చును. సూర్యాస్తమ సమయమునందు, అనగా, సంధ్య చీకటి పడు సమయమున శివ కేశవులు సన్నిధిని కానీ ప్రాకారంబునందు గాని దీపమును ఉంచినవారు సర్వ పాపములను పోగొట్టుకొని వైకుంఠ ప్రాప్తి నొందుదురు. కార్తీకమాస మందు హరి హరాదులు సన్నిధిలో ఆవు నేతితో కాని , కొబ్బరి నూనెతో కాని, విప్ప నూనెతో కాని, ఏదియూ దొరకనప్పుడు అముదముతో కాని దీపము వెలిగించి వుంచవలెను. దీపారాధన ఏ నూనెతో చేసిననూ మిగుల పుణ్యత్ములుగాను, భక్తి పరులగాను నగుటయే గాక అష్టైశ్వర్యములూ కలిగి శివ సన్నిధి కేగుదురు. ఇందు కొక కథ గలదు, వినుము…
శతృజిత్ కథ:
పూర్వము పాంచాల దేశమును పాలించు చున్న రాజుకు సంతతి లేక అనేక యజ్ఞ యాగాదులు చేసి, తుదకు విసుగుజెంది తీరమున నిష్ఠతో తపమాచరించు చుండగా నచ్చుటకు పికెదుడను ఇడీముని పుంగవుడు వచ్చి ’పాంచాల రాజా! నివెందుల కింత తపమాచరించు చున్నావు? నీ కోరిక యేమి?’ యని ప్రశ్నించగా, ‘ఋషిపుంగవా! నాకు అష్ఠ ఐశ్వర్యములు, రాజ్యము, సంపదావున్ననూ, నావంశము నిల్పుటకు పుత్ర సంతానము లేక, కృంగి కృశించి యీ తీర్ధ స్థానమున తపమాచరించు చున్నాను’ అని చెప్పెను. అంత మునిపున్గావుడు “ఓయీ! కార్తిక మాసమున శివ సన్నిధిని శివ దేవుని ప్రీతి కొరకు దీపారాధనము చేసిన ఎడల నీ కోరిక నేర వేరగలదు” అని చెప్పి వెడలిపోయెను.
వెంటనే పాంచాల రాజు తన దేశమునకు వెడలి పుత్ర ప్రాప్తి కై అతి భక్తి తో శివాలయమున కార్తీక మాసము నెలరోజులూ దీపారాధన చేయించి, దాన ధర్మాలతో నియమను సారముగా వ్రతము చేసి ప్రసాదములను ప్రజలకు పంచిపెట్టుచు, విడువకుండా నెలదినములూ అటుల చేసెను. తత్పుణ్య కార్యమువలన ఆ రాజు భార్య గర్భవతియై క్రమముగా నవ మాసములు నిండిన తరువాత ఒక శుభ ముహూర్తమున నొక కుమారుని గనెను.
రాజ కుటుంబికులు మిగుల సంతోషించి తమ దేశమంతటను పుత్రోత్సవములు చేయించి, బ్రాహ్మణులకు దానధర్మాలు జేసి, ఆ బాలునకు ‘శత్రుజి’ యని నామకరణ ము చేయించి అమిత గారాబముతో పెంచుచుండిరి.
కార్తీకమాస దీపారాధన వలన పుత్ర సంతానము కలిగినందు వలన తన దేశము అంతటను ప్రతి సంవత్సరము కార్తీక మాస వ్రతములు, దీపారాధనలు చేయుడని రాజు శాసించెను.
రాకుమారుడు శత్రుజి దిన దిన ప్రవర్థమానుడగుచు సకల శాస్త్రములు చదివి, ధనుర్విద్య, కత్తి సాము మొదలగునవి నేర్చుకొనెను.
కాని, యవ్వనమునము రాగానే దుష్టుల సహవాసము చేతను, తల్లితండ్రుల గారాబము చేతను తన కంటికి ఇంపగు స్రీలకు బలాత్కరించుచు, ఏదిరించిన వారిని దండించుచు తన కామ వాంఛా తిర్చుకోనుచుండెను. తల్లితండ్రులు కూడా, తమకు లేక లేక కలిగిన కుమారుని ఎడల చూచి చూడనట్లు, విని విననట్లు వుండిరి.
శత్రుజి ఆ రాజ్యములో తన దుష్ట కార్యములకు అడ్డు చెప్పు వారలను నరికెదనని కత్తి పట్టుకుని ప్రజలను భయ కంపితులను చేయుచుండెను. అటుల తిరుగుచుండగా ఒక దినమున ఒక బ్రాహ్మణ పడుచును చూచుట తటస్థించెను. ఆమె ఒక ఉత్తమ బ్రాహ్మణ పడుచు, ఆమె ఒక ఉత్తమ భార్య, మిగుల రూపవతి. ఆమె అంద చందములను వర్ణించుట మన్మదునకైననూ శక్యము గాదు. అట్టి స్రీ కంట పడగానే రాజకుమారుని మతి మందగించి కోయ్య బోమ్మవలె నిశ్చేష్టుడై కామ వికరముతో నామెను సమీపించి తన కామవాంఛ తెలియచేసేను. ఆమె కూడా అతని సౌందర్యానికి ముగ్ధురాలై కులము, శీలము, సిగ్గు విడిచి అతని చెయ్యి పట్టుకొని తన శయన మందిరానికి తీసుకొనిపొయి భోగములను అనుభవించెను.
ఇట్లు ఒకరికొకరు ప్రేమలో పరవశులగుట చేత వారు ప్రతి దినము అర్ధ రాత్రి వేళ ఒక అజ్ఞాత స్థలములో కలుసు కొనుచు తమ కామ వాంచ తీర్చు కొనుచుండిరి. ఇటుల కొంత కాలం జరిగెను. ఎటులనో ఈ సంగతి ఆమె మగనికి తెలిసి, పసిగట్టి, బార్యనూ, రాజకుమారుని ఒకే సారిగా చంపవలయునని నిశ్చయించి ఒక ఖడ్గమును సంపాదించి సమయము కొరకు నిరీక్షించుచుండెను.
ఇట్లుండగా కార్తీక శుద్ధ పౌర్ణమి రోజున ఆ ప్రేమికులు ఇరువురు శివాలయమును కలుసు కొనవలెనని నిర్ణయించుకొని, ఎవరికీ వారు రహస్య మార్గమున బయలుదేరిరి. ఈ సంగతి ఎటులో పసిగట్టిన బ్రాహ్మణుడు అంతకుముందే కత్తితో సహా బయలుదేరి గర్భ గుడిలో దాగి ఉండెను. అ కాముకులు ఇద్దరూ గుడిలో కలుసుకొని గాడాలింగన మొనర్చుకొను సమయమున ‘చీకటిగా వున్నది, దీపముండిన బాగుండును కదా’ యని రాకుమారుడనగా, ఆమె తన పైట చెంగును చించి అక్కడ ఉన్న ఆముదపు ప్రమిదలో ముంచి దీపము వెలిగెంచెను. తర్వాత వారు ఇరువురూ మహానందముతో రతి క్రీడలు సలుపుటకు వుద్యుక్తులగుచుండగా, అదే యదనుగా నామె భర్త, తన మొలనున్న కత్తి తీసి ఒక్క వ్రేటుతో తన భర్యనూ, ఆ రాజకుమారుని ఖండించి తనుకూడా పొడుచుకుని మరణించెను.
వారి పుణ్యం కొలది ఆ రోజు కార్తీక శుద్ధ పౌర్ణమి, సోమవారమగుట వలనను, ఆ రోజు ముగ్గురునూ చనిపోవుట వలననూ శివదూతలు ప్రేమికులిరువురిని తీసుకొని పోవుటకునూ, యమదూతలు బ్రాహ్మణుని తీసుకొని పోవుటకును అక్కడకు వచ్చిరి. అంత యమదూతలను చూచి బ్రాహ్మణుడు ‘ఓ దూతలార! నన్ను తీసుకొని వెళ్ళుటకు మీరెలా వచ్చినారు? కామాంధకారముతో కన్ను మిన్ను తెలియక పశు ప్రాయముగా వ్యవహరించిన అ వ్యభిచారుల కొరకు శివ దూతలు విమానములో వచ్చుటేల? చిత్రముగా నున్నదే! అని ప్రశ్నించెను.
అంత యమకింకరులు ‘ఓ బాపడ! ఎవరెంతటి నీచులైననూ, యీ పవిత్ర దినమున, అంగ, కార్తీక పౌర్ణమి సోమవారపు దినమున తెలిసో తెలియకో శివాలయములో శివునిసన్నిదిన దీపం వేలిగించుట వలన అప్పటి వరకు వారు చేసిన పాపములన్నియును నశింఛిపోయినవి. కావున వారిని కైలాసమునకు తీసుకొని పోవుటకు శివధూతలు వచ్చినారు’ అని చెప్పగా, ఈ సంభాషణ అంతయూ వినుచున్న రాజకుమారుడు ‘అలా ఎన్నటికిని జరగనివ్వను. తప్పొప్పులు ఎలాగును ఉన్నపటికి మేము ముగ్గురమునూ ఒకే సమయములో ఒక స్థలములో మరణించితిమి. కనుక ఆ ఫలము మా అందరికీ వర్తించ వలసినదే’ అని, తాము చేసిన దీపారాధన ఫలములో కొంత అ బ్రాహ్మణునకు దానము చేసెను. వెంటనే అతనిని కూడా పుష్పక విమానందు ఎక్కించి శివ సాన్నిద్యమునకు జేర్చిరి.
వింటివా రాజా! శివాలయములో దీపారాధన చేయుట వలన ఆ ప్రేమికులు పాపములు పోవుటయే కాక, కైలాస ప్రాప్తి కూడా కలిగెను. కావున, కార్తిక మాసములో నక్షత్రమాల యందు దీపముంచిన వారు జన్మరాహిత్య మొందుదురు.
ఇట్లు స్కాంద పురాణా౦తర్గత త వశిష్ట ప్రోక్త కార్తిక మహాత్యమందలి నాలుగో అధ్యయము – నాల్గవ రోజు పారాయణము సమాప్తం.
Also Read
